Akademickie B+R – numer 7

Wy­star­czyła wy­po­wiedź pre­zesa jed­nej z firm ubez­pie­cze­nio­wych, który stwier­dził, że pol­skie uczel­nie nie przy­go­to­wują do pracy, żeby roz­po­częła się ogól­no­pol­ska de­bata na te­mat kon­dy­cji szkol­nic­twa wyż­szego. W dys­ku­sji pa­dało wiele kon­tro­wer­syj­nych wy­po­wie­dzi, czę­sto spe­cja­li­ści szli na skróty – na szczę­ście je­dy­nie my­ślowe. Z pew­no­ścią re­la­cje rynku pracy z uczel­niami są pro­ble­mem o klu­czo­wym zna­cze­niu, py­ta­nie je­dy­nie, czy nie wy­cią­gamy zbyt po­chop­nych wnio­sków. Czy bez­ro­bo­cie wśród mło­dych lu­dzi w Hisz­pa­nii, które wy­nosi około 50% świad­czy o tym, że tam­tej­szy sys­tem szkol­nic­twa wyż­szego jest jesz­cze gor­szy niż w Pol­sce? Być może pro­blem do­ty­czy nie tylko ja­ko­ści kształ­ce­nia w Pol­sce, ale rów­nież wie­dzy, z którą ma­tu­rzy­ści tra­fiają w mury uczelni czy wy­gó­ro­wa­nych ocze­ki­wań pra­co­daw­ców. Z pew­no­ścią warto dys­ku­sję tę ob­ser­wo­wać, lecz by nie po­paść w pe­sy­mizm, za­chę­cam do lek­tury ko­lej­nego wy­da­nia „Aka­de­mic­kiego B+R”, w któ­rym zna­leźć moż­na­przy­kłady spraw­nego dzia­ła­nia na­szych szkół wyż­szych, ich pra­cow­ni­ków i studentów.